ساختار پویای همبستگی؛ ریسک و بازده سهام

هدف: پویایی کوواریانس بازده دارایی‌ها همواره یکی از حوزه‌های چالش‌برانگیز مالی بوده است. الگو‌های مالی رفتار کوواریانس را در طی زمان تحلیل می‌کنند؛ اما الگو‌های اقتصادسنجی تنها رفتار واریانس را در گذر زمان بررسی می‌کنند. نخستین الگویی که رفتار کوواریانس را در طی زمان تحلیل می‌کند، الگوی گارچ چندمتغیره است که به‌دلیل نیاز به تخمین پارامتر زیاد، بسیار از آن انتقاد شده است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر ساختار پویای همبستگی بازده سهام بر ریسک سیستماتیک، غیرسیستماتیک و بازده سهام است. روش: به همین منظور نمونه‌ای متشکل از 148 شرکت‌ پذیرفته‌‎شده در بورس اورق بهادار تهران طی سال‌های 1393-1382 بررسی و برای آزمون روابط ذکرشده از الگوی گارچ استفاده شده است. نتایج: براساس نتایج به‌دست‌آمده، سهامی که در گذشته با عوامل فراگیر بازار (مومنتوم، بازار، اندازه، ارزش) همبستگی بالایی دا‌شته است، ریسک سیستماتیک، غیرسیستماتیک و بازده پایین‌تری دارد. احتمال مشاهدۀ رابطۀ معنادار همبستگی و ریسک غیرسیستماتیک سهام با گردش پایین‌تر (شاخص شفافیت اطلاعاتی) دور از انتظار نیست؛ اما این ارتباط برای شرکت‌های کوچک‌تر تصور نمی‌شود.